ارزیابی هیستوپاتولوژیک ضایعات ناشی از لپتوسپیروزیس و شناسایی باکتری لپتوسپیرا در بافت کلیه گاو به روش وارتین-استاری

لپتوسپیروزیس یک بیماری حاد سپتی سمیک است که دارای اهمیت زئونوز می باشد. این بیماری انتشار جهانی داشته و پستانداران اهلی، وحشی و انسان را مبتلا می کند (levett 2001). لپتوسپیروزیس با زردی، کم خونی، هموگلوبینیوری، سپتی سمی، خونریزی های پتشی در بافتهای مختلف، نفریت بینابینی، سقط و ورم پستان در سنین مختلف همراه است (quinn et al. 2002). عامل آن یک نوع اسپیروکت به نام لپتوسپیرا است که در یک تقسیم بندی کلی به دو گروه لپتوسپیرا اینتروگان (بیماریزا) و لپتوسپیرا بیفلکسا (غیر بیماریزا)تقسیم می شوند.( (l. interrogans بطور گسترده به عنوان گونه پاتوژن در انسان و حیوانات مطرح است. این گونه دارای 23 سروگروه و 240 سرووار است (collins 2006)، که گاو میزبان سرووار هارجو است ولی می تواند به سرووارهای دیگر نیز آلوده شود. این بیماری به علت ایجاد سقط، کاهش تولید شیر و عدم باروری در گاو دارای اهمیت اقتصادی می باشد. گاوها در انتقال عفونت به انسان مهم هستند. گاوهای مبتلا ممکن است علائم کلینیکی را نشان ندهند ولی ارگانیسم را در ادرار دفع می کنند و باعث انتشار عفونت به حیوانات مستعد و انتقال به انسان بخصوص کشاورزان، دامپزشکان و کارگران گشتارگاه می شوند (2001 levett). لپتوسپیرای پاتوژن در کلیه کلونیزه شده و به مدت طولانی از راه ادرار دفع می شوند. علائم کلینیکی و کالبد گشایی لپتوسپیروزیس برای تشخیص قطعی بیماری کافی نیست چون با علائم چندین بیماری دیگر مشابه می باشد. کشت باکتری لپتوسپیرا زمان بر بوده و گران است. به همین علت بیشتر از روشهای سرولوژیک از جمله الیزا وآزمایش آگلوتیناسیون میکروسکوپی microscopic agglutination test (mat) برای تشخیص بیماری استفاده می شود .(genovez et al. 2006)در مطالعات اخیر از روشهای مولکولی مانند pcr جهت شناسایی عامل بیماری استفاده شده است که به دلیل توانایی این تست در تشخیص باکتریهای زنده و مرده و همچنین شناسایی حیوانات مخزن بیماری و جدا کردن سویه های مختلف آن از نمونه های بافتی و ادرار، بسیار ارزشمند است ((gumussoy et al. 2009. در بسیاری از مطالعات از رنگ آمیزی وارتین-استاری برای تشخیص لپتوسپیرا در بافتهای مختلف گونه های حیوانی مختلف استفاده شده است. فورنازاری و همکاران (2012)، در مطالعه ای در برزیل از تکنیکهای conventional pcr, quantitative pcr ، کشت باکتری و رنگ آمیزی نقره warthin starry جهت ردیابی لپتوسپیرا در کلیه و کبد گوسفندان مبتلا استفاده کرد. نتایج نشان داد که quantitative pcr در تشخیص لپتوسپیرا دقیق تربوده و به ترتیت conventional pcr، رنگ آمیزی وارتین استاری و کشت باکتری در درجات بعدی قرار دارند. این روش جهت مشاهده مستقیم باکتری در بافتها مناسب است ولی مطالعات کمی بر روی حساسیت و اختصاصیت این تکنیک در مقایسه با دیگر تکنیکهای تشخیصی صورت گرفته است ( .(hunter et al., 1987; chappel et al., 1992 فرضیه: حساس بودن بالای رنگ آمیزی warthin starry جهت تشخیص باکتری لپتوسپیرا در بافت کلیه های که قبلا" با روش pcr مثبت شده اند. هدف: بررسی هیستوپاتولوژیک و ارزیابی حساسیت رنگ آمیزی نقره جهت تشخیص باکتری لپتوسپیرا در بافت کلیه هایی که قبلا" با روش pcr مثبت شده اند.